adasdas

Ik loop door de straten van Istanbul, richting de Grote Bazaar. Overal kleine, kleurrijke winkeltjes helemaal volgestampt met spullen die niemand zou willen kopen. Lijkt mij. Want wat heb je nou aan allemaal dezelfde kleine winkeltjes? Eenmaal in de bazaar gaat het verder met de kleine kleurrijke winkeltjes, dit keer met allemaal verkopers ervoor: ‘Lady! Lady! Do you want jeans?’.
Nee, ik hoef geen jeans. ‘Lady! Lady! Do you want Shoes? Just ten euro!’ Tien euro, zeker flutschoenen denk ik en ik kijk de winkel in. Die staat helemaal vol met dure merkschoenen, Adidas en Nike. Nu begin ik toch wel nieuwsgierig te worden, dus ik loop langzaam de winkel binnen.

 Ik zie de  mooiste Adidassen die ik ooit heb gezien, met alle kleuren van de regenboog en heel mooi afgewerkt. Alleen is er iets anders dan normaal. Behalve de prijs is er iéts anders dan normaal. Mijn oog valt op het logo. Adasdas. Ik wist het wel, flutschoenen! Ik kijk naar de rest van de winkel en ik zie nog veel meer mooie flutschoenen. Ik ontdek allemaal verschillende, mooie, namaakmerken. Van Nixe tot Wike en van Addas tot Adias. De verkoper lijkt het niet door te hebben, dat ik weet dat zijn goedkope, mooie, merkschoenen hartstikke nep zijn. Dus doe ook ik alsof ik van niks weet. ‘Can I try these?’ vraag ik, en ik wijs naar het eerste paar schoenen. De verkoper lijkt helemaal blij dat er eindelijk iemand is die niks door lijkt te hebben, dus geeft met zijn allerliefste glimlach de schoenen aan mij. Zoals ik had verwacht, zitten ze voor geen meter. Alleen die verkoper die kijkt me zo hoopvol aan…

Ik loop door de straten van Istanbul, richting mijn hotel. Ik zie heel veel kleine, kleurrijke winkeltjes, die heel erg lijken op de winkeltjes waar ik net de mooiste Adasdassen heb gekocht die ik ooit heb gehad.