The story behind the knees (aa')

Zondag 1 mei was het eindelijk zover, ik ging naar Parijs! Dat was echt helemaal geweldig, behalve de heenreis... Dat weten jullie nu wel, maar wat er gebeurde er nou eigenlijk? Het begon allemaal bij de trein...

Vanaf mijn woonplaats gingen we met de bus naar het centrale station, om vanuit daar met de trein naar Roosendaal te gaan. Van Roosendaal naar Brussel, en van Brussel met de (gereserveerde, helemaal volgeboekte ;D) Thalys naar Parijs. Tot aan Roosendaal ging het goed, we haalden zelfs de trein van een half uur eerder dus hadden we extra overstap tijd op Roosendaal. Na op Roosendaal een tijdje gewacht te hebben zagen we op het bord staan dat de trein 10 minuten vertraging had. Gelukkig maakte dit niks uit, want op Brussel hadden we een uur overstaptijd, dus die 10 minuten konden er ook wel af (aa')
Maar, toen kwam de trein! En die zat vol. Als mensen nou hadden doorgelopen hadden we er best bij gepast maar, je raad het al, we kwamen er niet in. En terwijl we samen met nog zo'n 100 andere mensen nog op het perron stond reed de trein gewoon weg. Zomaar! En de volgende trein kwam pas een uur later, dus dan zouden we de Thalys niet halen. Na heel veel gevloek en een paar moordneigingen voor de conducteur, besloten we om een taxi te bellen en dan te hopen om de Thalys te halen.
De tomtom berekende dat we een kwartier overstap tijd zouden hebben op Brussel, perfect dus! Maar toen kwamen we in Brussel en alles stond vast... Helemaal vast! En dan zie je de klok langzaam verder tikken en je kan niks doen... Echt gek wordt je daarvan! Uiteindelijk kwamen we toch nog bij het station, twee minuten nadat de Thalys zou moeten zijn vertrokken.
We trekken de koffers uit de achterbak van de taxi en rennen het station binnen. Zien we op een bordje staan: Thalys-5 minuten vertraging. We hebben duis nog 2 minuten! We rennen de roltrap op - verkeerde kant. Trap! Er is geen trap, aaah! Oké, met de lift. Mensen eruit...... wij erin. Deuren open! Deuren open! Gelukkig, de deuren gaan open. We zien dat de deuren van de trein nét dicht aan het gaan zijn. We rennen zo snel mogelijk naar de eerste open deur en mijn moeder, zusje en vader springen in de trein. Terwijl mijn vader tussen de deur staat gaat de deur dicht, en ik sta nog op het perron! Mijn vader blijft tussen de deur staan, zodat hij niet helemaal dicht kan. Er komt een conducteur aan die zegt dat 200 meter verderop de deuren nog open zijn. Mijn vader springt weer uit de trein, en helemaal trillend probeer ik verder te rennen. Alsof het nog niet erg genoeg is val ik keihard op mijn knieën! En dat deed zo veel pijn! Mijn vader springt vrolijk over me heen en rent verder. Ik pak mijn koffer en probeer toch nog een soort van verder te rennen. Uiteindelijk kunnen we toch nog in de trein springen en zo kwamen we toch nog in Parijs aan :) Serieus, dit was de ergste heenreis ooit!

I'm sorry, but I don't have enough time to write the whole story in English! It all comes down at this: We almost missed the Thalys at Brussel. My parents and sister were already in the train when te doors closes. My father jumped of the train and we had to run 200 meter to another door. I was so nervous, and my whole body was shiffering! So when I tried to run to the open door I fell. And it hurted! Omg, really bad. Luckily I could stand up and run (or something like running;D) to the door. So we were all in the train! But I'm sure, this is the worst journey ever!